10 lutego

Zaślubiny Polski z Morzem

Zaślubiny Polski z Morzem – patriotyczny akt zaślubienia Polski z Morzem po wielu latach niewoli i rozbiorów – 10 lutego 1920 w Pucku.

W październiku 1919 roku Józefowi Hallerowi powierzono dowództwo Frontu Pomorskiego, utworzonego w celu pokojowego i planowego odzyskania Pomorza, zgodnie z ustaleniami traktatu wersalskiego, odebranego Polsce wskutek rozbiorów.

10 lutego 1920 generał Józef Haller wraz z ministrem spraw wewnętrznych Stanisławem Wojciechowskim oraz nową administracją Województwa Pomorskiego przybył do Pucka, gdzie dokonał symbolicznych zaślubin Polski z Bałtykiem.

Głównym punktem zorganizowanych wtedy uroczystości była msza święta dziękczynna. Nabożeństwo celebrował dziekan polowy ksiądz Antoni Rydlewski. Kazanie wygłosił ks. Józef Wrycza.

W czasie mszy świętej przy huku 21 salw armatnich duchowni poświęcili Banderę Polską. Porucznik marynarki Eugeniusz Pławski wraz ze starszym marynarzem Florianem Napierałą wciągnęli na maszt Banderę Polską, jako znak objęcia przez Polską Marynarkę Wojenną wachty na Bałtyku. W imieniu dotychczasowych strażników Wybrzeża rybak kaszubski szyper Jakub Myślisz przekazał symbolicznie straż w ręce polskiego marynarza. W tym dniu Zatoka Pucka była zamarznięta. Kaszubi uważali to za dobry znak.

Zaślubiny odbyły się poprzez wrzucenie pierścienia do morza. Tego dnia, przed zaślubinami, odbyło się spotkanie generała i delegacji władz Polski w Gdańsku z tamtejszymi Polakami, którzy ofiarowali na ręce gen. Hallera dwa platynowe pierścienie. Pierścienie te były sfinansowane przez polskich gdańszczan, np. rodzinę Leszczyńskich czy Raciniewskich. W Rewie na dziesięciu szkutach wciągnięto polskie bandery, tworząc zalążek Polskiej Marynarki Handlowej.

10 lutego 1920 roku Polska objęła odcinek wybrzeża morskiego, który wraz z Mierzeją Helską liczył 140 km zaniedbanego gospodarczo wybrzeża Bałtyku.

Wojciech Kossak zainspirowany tym wydarzeniem namalował obraz Zaślubiny Polski z Bałtykiem.